आज पून्हा ती बात झाली !!

आज पून्हा ती बात झाली
सांज ती पून्हा अंधारुन आली ;
हसलो तरी अश्रू फ़सवूनी गेले
तूझ्या आठवांची बरसात झाली ।
.
मैफ़िलीत तुझीया जे सजवीत गेलो
गीत तेच मज लपेटून आली
टाळीले जरी तयांना दूर मी लोटीले;
आज पून्हा तीच माझ्या गळा दाटली ।
.
स्पर्शातून, गाण्यातून वा कवितेतून मांडली
आठवणीनी त्या आज पून्हा साजीश केली
शोधतो आजही तूझ्या अस्तित्वाचे पूरावे;
आशा ती सारी डोळ्यातून वाहून गेली ।
.
अखेरच्या क्षणी तीची भेट झाली
अडल्या प्रश्नांची सगळी उत्तरे मिळाली ;
विसरण्या दुनीयेस आता विसरून जातो
अलविदा म्हणण्याची आता वेळ झाली
.
आज पून्हा ती बात झाली,
बरखा ती आज पून्हा घुसमटून आली
उमगले तीलाच फ़क्त बंध दोन्ही मनांचे;
संगे आमच्या आज ती ही बरसून गेली ।
.
आज शेवटची ती बात झाली,
दोन अश्रू माझ्या राखेवर सांडुन गेली,
व्यर्थ न गेले मरण माझे;
प्रीत ती सार्या जगतास दावून गेली ।
.
--------
मंदार हिंगणे
२०/०३/२००८

जाता जाता ती नवी जखम देउन गेली,

जाता जाता ती नवी जखम देउन गेली,
येते येते सांगुन कायमची निघुन गेली !
.
आज कुठे दुर ती मज विसरुन गेली ?
पाश ते कुठले की प्रेमरित मोडुत गेली ?
.
अपुर्ण ती स्वप्ने जी सजऊन ती गेली
प्रेमतराणे माझी पायदळी तुडवुन गेली
.
रस्त्यात तीच्या फ़ुलेच अंथरत होतो
जरी साथ ती वणव्याची मिळत गेली
.
मारले मलाही ज्यांनी, कुणी त्याना सांगु नका
कुडीपाशी ते शस्त्रे तयांची विसरुन गेली

-------

mandar hingne

14/03/2008

मी कविता करत नाही !

न ठावे कशी कविता-चारोळी ..अन मज गझलही कळत नाही
कागदांवच्या काळ्या रेघोट्यांना मी कवीताच म्हणत नाही

लीहतो ते फ़क्त भाव मन-आकाशी अवघडलेले,
छंद अलंकाराची जाणीव मज कधी झालीच नाही

चारोळ्या अन कविताही तीच माला शिकवीते
अक्षरांचे गीरवीणे माझे. ती शायरी मझी नाही..

अनेकदा लेखणीही सांगे... मान वर करु नकोस काही
शपथ तुला माझी .. संपेपर्यंत खाली ठेवायचेस नाही

"तिच" उतरवते भाव मनीचे..ती कल्पना माझी नाही
संवेदना विरोनी गेल्यात.. आलापना ही माझी नाही

शब्द जुळुनी ओळी तयांच्या कवीता होतात
लीहीतो फ़क्त मी .. मी रचीता तयांचा नाही

मी खरच कवी नाही अन कवीता ही करत नाही
गळ्याशपथ सांगतो मित्रांनो मी कविता करत नाही


-------
Mandar Hingne
01/09/2007

तीला मी बघीतले जितुके - विडंबन

संदीप खरे ह्यांची माफ़ि मागुन मी त्यांच्या गझलेचे विडंबन करततोय असे
काही चुकले असल्यास मला सग्ळ्यानी समजुन घ्यावे हीच विनंती ...
मुळ गझल : -

तीला मी बघीतले जितुके; तीतके कुणी बघीतले नाही..
तीला बघेणे आता जरुरी राहीले नाही

तयानी मोजलीच माझीच पापे न्य़ान देता
तिळाला हनुवटीवरच्या कुणीही मोजले नाही

तिने ओठात घेता ओठ चढला ताप श्वासात
तिचेहे वागणे माझे तिलाही झेपले नाही

कसा सुचतो तीला श्रुंगार हे मला समजले नाही
कसे सुचले मला गाणे तीलाही उमगले नाही

कसा वाख्या तयाना समजऊ मी धुंद डोळ्याच्या
तिला प्रत्यक्ष तयानी एकदाही पाहीले नाही

तिच्यासाठी निघाले प्राण सरले भान जगण्याचे
तिचे काही स्वत:चे एकदाही बिघडले नाही

मनाची प्रकरणे माझ्या परस्पर मिटउन सारी
असा झालो फ़रारी मी मज पुन्हा पाहीले नाही
-----------------------------------------------------------------------------------

विडंबन :-
एखाद्याला कविता आवडत नसतील आणि नेमके त्याची प्रेयसी जर कवयत्री असली तर काय ....... ????
त्याच्या मनस्थितीचे वर्णन करण्याचा हा एक प्रयत्न ... कोणासही दुखविण्याचा हेतु नाही.. केवळ एक गमतीचा भाग म्हणून घ्यावा ही विनंती ...
----------

तीला मी ऎकले जितुके कुणीही ऎकले नाही..
तीला ऎकणे आता मला सहन होतही नाही ॥१॥

तीनीच ऎकविली तीचीच कड्वे जणु श्राप देता
आठओळींच्या चारोळीला कुणीही (आजवर) देखीले नाही ॥२॥

तीने लावला सुर तेव्हा भरल कापरं अंगात
तीचे मुक्तछंद काही मला झेपले नाही ॥३॥

कसा सुचते तिला काव्य हे मला समजले नाही
कसे आठवले काम (नेमके) हे तिलाही उमगले नाही ॥४॥

कसे ओळखु मी मात्रा त्या विपरीत काव्याच्या
अलंकारांची बाराखडी मी कधीही गिरवीली नाही ॥५॥

काव्यात तीच्या अडकलो; उडाले केस माथ्याचे
तीचे गायने गझल काव्यांचे कधीही थांबले नाही ॥६॥

मनाचा निश्चय करुनी मागे ठेवली ती कविता ती शायरी
सटकलो तेथुनी अचानक असा आजवर कुणीही पळाले नाही ॥७॥

------
मंदार हिंगणे
२१ / ११ / २००७.

मी यातला नाही !!

मी विसरलो नाही; की घेतला वसा मी मातलो नाही
चालतोय ज्या वेळेतुन फ़क्त वेळ ती माझी नाही...

मी सोसले बरेचसे.. उगा मी काहीही सोसणार नाही
पोटसाठी केवळ मी माझ्या आत्म्यास बाटवणार नाही

आग लागलीय काळजाला..म्हणुन लंका मी जाळणार्यातला नाही
भोगुदेत कर्माची फ़ळे तयांना..मी माझे कर्म दूषीत करणार नाही

रखरखते अतीत; म्हणुन भूतकाळाच्या जखमां पाहुन रडणार नाही .
सरतील वाळवंटे कोरडी...म्हणुन मी सागराचे पाणी भरणार नाही.

मी जगतो "उद्या"साठी.. म्हणुन कसेही जगावे यातला मी नाही
न पाहीलेल्या भविष्यासाठी मी माझे वर्तमान डावलणार नाही


---
मंदार