एक आशा... तु पुन्हा भेटण्याची

.
तु कवीता आहेस माझी
शब्दात, अर्थात
अन ओळींमध्ये तुलाच बघतो मी
पण तु येतेस
आणि लगेच निघुन जातेस
अगदी एखाद्या चारोळी सारखी

अन मग मी बसतो.
तुझ्या आठवणी रंगवत.
तुझ्या थोड्याश्या अस्तित्वाने ही
भारवुन गेलेल्या पाना फ़ुलांवर कवीता करत ..

आणि वाट पहात राहतो की, पुन्हा कधीतरी
भाव डोळ्यातील उलगडतील
स्पर्शातून, गाण्यातून वा एखाद्या कवितेतून ।
ते तुझ्या अस्तित्वाचे पुरावे आहेत;

आणि मांडतोय हा प्रपंच निदान ह्या आशेवरून ।


--
मंदार (साद मनाची)
०३-१०-२००९