ते दाट धुकं

शांत.. निर्मळ.. संथ.. अलवार
तरी चहुकडे आपल अस्तित्व ठेउन असणारं
दुरवर पसरलेल्या निळ्या आकाशाखाली
तुझ्या मिठीची अनुभुती देणार....... ते दाट धूकं

त्याच धुक्यांच्या बाहुत गुरफ़टणारा मी
आणि माझ्या हातातली थरथरणारी लेखणी
काही लिहण्याच्या आधीच तीथे शब्द थांबत होते
असं का ? माहीत नाही, पण असे करवणारं...... ते दाट धुकं

एक वेगळेच स्वप्न तीथे आकार घेत असतं
अन त्याला स्पर्श करवा म्हणुन हात पुढे करतो
पण हातात येण्या आधीच तो आकार विरळ होत जातो
असाच पाठशिवणीचा खेळ खेळणार..... ते दाट धुकं

ते दाटलेले धुकं ... ते दाट धुकं



--
मंदार (साद मनाची)
०६-१०-२००९.